ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Αποτελεί χαρακτηριστικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής, καλλιεργείται ως ετήσιο φυτό και θέλει θερμό κλίμα. Είναι πολύ δημοφιλές λαχανικό, ειδικά στις χώρες της ανατολικής Μεσογείου.
Η μελιτζάνα ανήκει στα φρούτα, όμως χρησιμοποιείται ως λαχανικό σε φαγητά.
Στην Ελλάδα υπάρχουν οι εξής ποικιλίες: οι στενόμακρες Τσακώνικες-Λεωνιδίου με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.) και οι φλάσκες, με τους πιο χοντρούς καρπούς. Τα τελευταία χρόνια καλλιεργούνται επίσης στη χώρα μας και οι λευκές μελιτζάνες.
Η καλύτερη εποχή για την κατανάλωσή της είναι από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η μελιτζάνα είναι ιθαγενές φυτό της Ινδίας και καλλιεργήθηκε από τα προϊστορικά χρόνια στην κεντρική Ασία και την Κίνα. Περί τον 12ο – 13ο αιώνα έφτασε στο Βυζάντιο μέσω των Αράβων και στη συνέχεια διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το αραβικό της όνομα badinjan, στο Βυζάντιο έγινε μελιτζάνα, στα μεσαιωνικά λατινικά έγινε melongena και στα ιταλικά melanzana. Οι Γάλλοι και οι Άγγλοι τη λένε aubergine, από το καταλανικό albergina.
Οι Αμερικάνοι και οι Αυστραλοί τη λένε eggplant (φυτό-αυγό), επειδή αρχικά καλλιεργούσαν μια ποικιλία από μικρές υπόλευκες μελιτζάνες, που έμοιαζαν με αυγά χήνας.
ΧΡΗΣΗ
Μερικά από τα πιο διάσημα μεσογειακά πιάτα φτιάχνονται με μελιτζάνες, όπως ο μουσακάς στην Ελλάδα, το ιμάμ μπαϊλντί στη Μικρά Ασία, οι μελιτζάνες με παρμεζάνα στην Ιταλία, το χουνκιάρ μπεγιεντί της κλασικής οθωμανικής κουζίνας και η μπαμπαγκανούς, η περίφημη μελιτζανοσαλάτα της Μέσης Ανατολής.