ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες ρυζιού, η indica, η οποία περιλαμβάνει ρύζια με μακρύ κόκκο, που όταν βράσουν δεν κολλάνε μεταξύ τους και η japonica, η οποία έχει ρύζια με κοντό κόκκο, που κολλάνε μεταξύ τους, όταν βράσουν. Το ρύζι κατατάσσεται σε κατηγορίες ανάλογα με την επεξεργασία που έχει υποστεί μετά τη συγκομιδή. Στην περίπτωση αυτή έχουμε τρία είδη ρυζιού:
- Το καστανό ρύζι, στο οποίο δεν έχει αφαιρεθεί ο φλοιός και έχει όλες τις βιταμίνες του, όμως βράζει πολύ δύσκολα.
- Το λευκό ρύζι, από το οποίο έχει αφαιρεθεί ο φλοιός με τρίψιμο, βράζει πολύ εύκολα, όμως έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος από τα θρεπτικά του συστατικά.
- Το κίτρινο ρύζι, από το οποίο έχει αφαιρεθεί ο φλοιός με βρασμό, όπως και το άμυλο, οπότε βράζει γρήγορα και δεν λασπώνει.
Επίσης, ανάλογα με το μέγεθος του κόκκου, έχουμε ρύζια με μεγάλο, μεσαίο και μικρό κόκκο.
Είναι καλό να γνωρίζουμε για τα ρύζια που κυκλοφορούν στην αγορά ότι, αν έχουν άσπρο χρώμα, είναι αποφλοιωμένα.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το ρύζι καλλιεργείται στην Κίνα τουλάχιστον από το 3000 π.Χ., όμως είναι πολύ πιθανό το φυτό να έφτασε εκεί από την Ινδία. Από την Κίνα πέρασε στην Κορέα περίπου το 2000 π.Χ. και στη συνέχεια, γύρω στο 1000 π.Χ. στην Ιαπωνία και την Ινδονησία. Με τους Πέρσες το ρύζι έφτασε στη Μεσοποταμία και, όταν πήγε εκεί ο Μέγας Αλέξανδρος, το 327 π.Χ. το έφερε στην Ελλάδα. Από τότε μέχρι σήμερα εξακολουθεί να καλλιεργείται στη Μακεδονία και τη Θράκη. Αργότερα οι Άραβες το διέδωσαν στην Αίγυπτο, το Μαρόκο και την Ισπανία. Οι Ολλανδοί και οι Πορτογάλοι συνέβαλαν στην εξάπλωσή του στις ακτές της ανατολικής Αφρικής και με τους Ισπανούς το ρύζι έφτασε στην Αμερική. Οι Άραβες το έφεραν στη Σικελία περί το 800 μ.Χ. και γύρω στα 1500 μ.Χ. ξέρουμε ότι το καλλιεργούσε στους κήπους του ο Δούκας του Μιλάνο Λουδοβίκος Σφόρτσα. Οι Σταυροφόροι το έφεραν στη Γαλλία το 1603. Η ελληνική λέξη ρύζι, που προέρχεται από την αρχαία ελληνική όρυζα, η οποία κρατάει από τα αρχαία περσικά, είναι η κοινή ρίζα όλων των ευρωπαϊκών λέξεων: λατινικά oryza, γαλλικά riz, αγγλικά rice.
ΧΡΗΣΗ
Είναι το τρίτο ευρύτερα καλλιεργούμενο δημητριακό στον κόσμο, μετά το σιτάρι και το καλαμπόκι. Όμως, επειδή τα δύο πρώτα χρησιμοποιούνται και για άλλους σκοπούς, το ρύζι τρέφει περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Το ρύζι αποτελεί σημαντικό υλικό σε πολλές κουζίνες της Ασίας και φτιάχνονται με αυτό αναρίθμητα πιάτα σε όλον τον κόσμο. Στην Ευρώπη από τα πιο γνωστά πιάτα με ρύζι είναι η ισπανική παέγια (paella) και το ιταλικό ριζότο (risotto).