Αλλαντικά

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η παρασκευή αλλαντικών είναι μια πανάρχαια μέθοδος, που επιτρέπει τη συντήρηση τροφίμων. Η διαδικασία αυτή είναι πολύ αγαπητή και διαδεδομένη σε όλον τον κόσμο, γιατί εκτός του ότι συμβάλλει στη συντήρηση των προϊόντων, δίνει σ’ αυτά υπέροχες γεύσεις, που αντανακλούν την κουλτούρα του κάθε λαού που τα φτιάχνει.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Η παρασκευή αλλαντικών γίνεται με διάφορες μεθόδους, όπως βρασμό, αλάτισμα, κάπνισμα, στέγνωμα ή άλειμμα με μπαχαρικά, οι οποίες εφαρμόζονται είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους. Τα αλλαντικά γίνονται κυρίως από χοιρινό κρέας και ό,τι άλλο περισσεύει από τη σφαγή του ζώου. Ωστόσο, ανάλογα με το τι κρέας θέλουμε να συντηρήσουμε με αυτή τη διαδικασία, τα αλλαντικά μπορούν να έχουν ως πρώτη ύλη μοσχάρι, γαλοπούλα, κοτόπουλο κ.ά. Στα αλλαντικά ανήκουν διάφορες ομάδες προϊόντων, όπως σαλάμι, λουκάνικο, ζαμπόν, μπέικον και προσούτο. Αυτά βέβαια ισχύουν για τη διεθνή κουζίνα. Στην ελληνική κουζίνα οι ονομασίες διαφέρουν, καθώς διαχωρίζουμε ως είδος μόνο τα λουκάνικα, ενώ όλα τα υπόλοιπα λέγονται απλώς αλλαντικά και το καθένα αναφέρεται με την τοπική του ονομασία.

Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ελληνικά αλλαντικά είναι το νούμπουλο, το σαλάμι αέρος Λευκάδος, ο καβουρμάς, η λούντζα, το απάκι, ο παστουρμάς και το σύγκλινο.

Σήμερα η συντήρηση των τροφίμων εξασφαλίζεται με άλλους τρόπους, ωστόσο τα αλλαντικά εξακολουθούν να παρασκευάζονται κυρίως για τις υπέροχες γεύσεις τους.