ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Αυτό το μικρό και αφράτο αρτοσκεύασμα σε σχήμα μισοφέγγαρου έχει μια ιστορία δυσανάλογα μεγαλύτερη από το μέγεθός του.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Πρόδρομός του θεωρείται το κίπφερλ (kipferl), το οποίο αναφέρεται ήδη από τον 13ο αιώνα και βασιζόταν σε μια αυστριακή ζύμη που υπήρχε από τον 11ο αιώνα, με την οποία οι μοναχοί έφτιαχναν γλυκά για το Πάσχα.
Από εδώ και μετά, τα πράγματα μπερδεύονται. Κάποιοι λένε πως τα κρουασάν φτιάχτηκαν από τους αρτοποιούς της Βιέννης, όταν πανηγύριζαν τη νίκη των Αυστριακών επί των Οθωμανών και τη λήξη της πολιορκίας της πόλης τους, το 1683. Λέγεται πως έφτιαξαν τα κρουασάν στο σχήμα της τουρκικής ημισελήνου (το σύμβολο της τουρκικής σημαίας), ακριβώς για να τους θυμίζει τη νίκη τους. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως αυτό συνέβη το 1686, όταν οι Τούρκοι πολιορκούσαν τη Βουδαπέστη. Πάντως είναι πολύ πιθανό τα κρουασάν, ανεξάρτητα με το πού είχαν πρωτοφτιαχτεί, να ήταν πολύ δημοφιλή στη Βιέννη και από εκεί να τα έφερε μαζί της στη Γαλλία το 1770 η Μαρία Αντουανέτα, που ήταν Βιεννέζα.
Αργότερα, το 1839, δύο Αυστριακοί αρτοποιοί άνοιξαν στο Παρίσι το πρώτο βιεννέζικο αρτοποιείο, όπου έφτιαχναν και κρουασάν. Τότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος βιεννουαζερί (viennoiseries), που σημαίνει βιεννέζικα (γλυκά). Τώρα τα βιεννουαζερί, στα οποία συγκαταλέγονται και τα κρουασάν, θεωρούνται ως μια από τις πιο διάσημες κατηγορίες γαλλικών γλυκών. Τον 20ό αιώνα τα κρουασάν έγιναν ένα από τα πιο εμβληματικά στοιχεία της γαλλικής κουζίνας και αναπόσπαστο στοιχείο του γαλλικού πρωινού.
ΧΡΗΣΗ
Η ζύμη για κρουασάν φτιάχνεται με απλά υλικά: αλεύρι, μαγιά, γάλα, βούτυρο, αλάτι και ζάχαρη. Ωστόσο, η διαδικασία παρασκευής της δεν είναι εύκολη, καθώς απαιτείται να φουσκώσει αρκετές φορές. Αυτό είναι απαραίτητο, προκειμένου να αιχμαλωτιστεί μέσα της ικανή ποσότητα αέρα, που θα δώσει ένα αφράτο τελικό αποτέλεσμα μετά το ψήσιμο.
Η ζύμη για κρουασάν πρέπει να φουσκώσει αρκετές φορές, για να γίνει αφράτη, όταν ψηθεί.