Στην Ελλάδα καλλιεργήθηκε στις αρχές του 1990 στον Βορρά με στυλ να προσεγγίζει αρχικά αυτό του βόρειου Ροδανού ενώ στην πορεία των χρόνων αυτά του Νέου Κόσμου.
Το σταφύλι αυτό είναι μαύρο και μικρόρωγο. Τα κρασιά που παράγονται από αυτό έχουν συνήθως βαθύ χρώμα και γεμάτο σώμα, πολλές και μέτριες προς υψηλές τανίνες και μέτρια οξύτητα. Με αρώματα από αύρα φρούτα, κυρίως μύρτιλο, βατόμουρο αλλά και δαμάσκηνο, έχει βοτανικό χαρακτήρα, μπαχαρένιο αλλά και πιπεράτο. Κρύβει μαύρες ελιές που είναι και ενδεικτικό προέλευσης και κρεατένια υφή και γεύση που με την ηλικία μεταφράζεται ως ζωικότητα και φυτικότητα.
Αναλόγα με το βαρέλι το οποίο χρησιμοποιείται, μπορεί να αποκτά γεύσεις βανίλιας, καπνού ή καρύδας.