ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Πρόκειται για ένα φυτό, οι ρίζες του οποίου χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της ομώνυμης πικάντικης πράσινης σάλτσας, που συνήθως συνοδεύει τα σούσι. Το φυτό αυτό συγγενεύει με το χρένο και το σινάπι, γι’ αυτό άλλωστε το κάψιμό του είναι παρόμοιο, δηλαδή ερεθίζει τη μύτη και όχι τη γλώσσα, όπως οι πιπεριές. Το γουασάμπι ευδοκιμεί στην Ιαπωνία εδώ και χιλιάδες χρόνια και, μέχρι τον Μεσαίωνα, το χρησιμοποιούσαν στη διατροφή τους κυρίως οι Βουδιστές μοναχοί. Στη συνέχεια άρχισε να χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο, καθώς λόγω της αντιβακτηριδιακής του ιδιότητας, προστάτευε τις τροφές από την αλλοίωση, αλλά και για τις πολλές ευεργετικές για τον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες που περιέχει.
Με την πάροδο του χρόνου το γουασάμπι καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο βασικά συστατικά της γιαπωνέζικης κουζίνας.
Στη συνέχεια πέρασε τα σύνορα της Ιαπωνίας, καθώς έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Όταν αυξήθηκε η κατανάλωσή του προέκυψε ένα θέμα. Το φυτό αυτό καλλιεργείται δύσκολα και, όταν γίνει πάστα, χάνει σχεδόν αμέσως τη χαρακτηριστική του γεύση. Για τον λόγο αυτό, οι περισσότερες πάστες γουασάμπι που κυκλοφορούν στο εμπόριο, είναι βιομηχανικά παρασκευάσματα με παρόμοια γεύση, όμως χωρίς όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του φυσικού πολτού.