ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Είναι αναρριχητικό φυτό που ανήκει στις ορχιδέες και ευδοκιμεί σε τροπικά κλίματα. Η βανίλια συναντάται σε διάφορα σημεία της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, όμως μόνο στο Μεξικό υπάρχει μια συγκεκριμένη μικρή μέλισσα που μπορεί να γονιμοποιήσει τα άνθη της. Στα υπόλοιπα μέρη του κόσμου γονιμοποιείται τεχνητά. Η μεξικάνικη βανίλια είναι η ακριβότερη στον κόσμο, ενώ η βανίλια Bourbon που καλλιεργείται στη Μαδαγασκάρη και τα νησιά της ανατολικής ακτής της Αφρικής είναι η αμέσως επόμενη από άποψη ποιότητας. Οι λοβοί του φυτού χρειάζονται πολλούς μήνες να ωριμάσουν και δεν έχουν άρωμα. Για να πάρουν το χαρακτηριστικό τους άρωμα, κόβονται, μπαίνουν για λίγο σε βραστό νερό και μετά μένουν να ξεραθούν και να γίνει η ζύμωση, που δίνει και το γνωστό, υπέροχο άρωμα.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η βανίλια χρησιμοποιείτο για πολλούς αιώνες πριν οι Ισπανοί τη συναντήσουν στο Μεξικό. Οι Αζτέκοι την έβαζαν ως αρωματικό σε ένα ρόφημα με κακάο, το οποίο συνήθιζαν να πίνουν και ονόμαζαν chocolātl. Σύντομα, μέσω των Ισπανών, η βανίλια έφτασε στην Ευρώπη και η καλλιέργειά της εξαπλώθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου.
ΧΡΗΣΗ
Η βανίλια χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική, για να δώσει άρωμα σε παγωτά, κρέμες, κέικ, κομπόστες, μαρμελάδες, καραμέλες και σοκολάτες. Χρησιμοποιείται επίσης στην ποτοποιία.
Στη μαγειρική έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο και μπορεί να δώσει άρωμα σε ψαρόσουπες, κρέατα και λαχανικά.
Στο εμπόριο μπορούμε να βρούμε υγρό εκχύλισμα βανίλιας ή ολόκληρους λοβούς βανίλιας αποξηραμένους. Από αυτούς μπορούμε να βγάλουμε την εσωτερική ψίχα (για να τη χρησιμοποιήσουμε) και στη συνέχεια να τους τοποθετήσουμε σε κάποιο υγρό ή μέσα σε ζάχαρη, που θέλουμε να αρωματίσουμε. Η λευκή σκόνη με άρωμα βανίλιας (βανιλίνη), που κυκλοφορεί στο εμπόριο, είναι ένα χημικό παρασκεύασμα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη φυσική βανίλια και από πολλούς θεωρείται επικίνδυνη για την υγεία.