ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Το ξίδι παράγεται κυρίως από κρασιά, τα οποία αφήνονται να υποστούν ζύμωση, δηλαδή να ξινίσουν, μέχρι να πάρουν τη χαρακτηριστική δυνατή γεύση του ξιδιού. Υπάρχουν δύο τρόποι για να φτιάξουμε ξίδι. Ο πρώτος είναι ο παραδοσιακός τρόπος, όπου το ξίδι φτιάχνεται με αργή ζύμωση. Η διαδικασία αυτή μπορεί να κρατήσει από μερικούς μήνες έως και ένα χρόνο. Ωστόσο τα περισσότερα ξίδια που κυκλοφορούν στην αγορά παράγονται με τη γρήγορη μέθοδο, όπου προστίθεται μαγιά και το ξίδι μπορεί να είναι έτοιμο σε μία με τρεις ημέρες. Παλαιότερα συνήθιζαν να φτιάχνουν ξίδι με κρασί που είχε ξινίσει από μόνο του και ήταν ακατάλληλο για άλλη χρήση.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία του ξεκινάει πριν από 10.000 χρόνια, σχεδόν από τότε που οι άνθρωποι έφτιαξαν το κρασί. Υπάρχουν αναφορές για τη χρήση του ξιδιού στη Μεσοποταμία και την αρχαία Αίγυπτο. Τα αρωματικά ξίδια έκαναν την εμφάνισή τους περίπου 5.000 χρόνια αργότερα. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πολύ το ξίδι στη μαγειρική τους, ειδικά στην πρώιμη αρχαιότητα, που δεν υπήρχαν ακόμη λεμόνια.
Το οξύμελι, ένα μείγμα από ξίδι και μέλι, που θεωρείται ο πρόδρομος του βαλσαμικού ξιδιού, ήταν πολύ διαδεδομένο στους Έλληνες και τους Ρωμαίους.
ΧΡΗΣΗ
Το ξίδι το χρησιμοποιούμε κυρίως για να δώσουμε γεύση στα φαγητά μας, για να τα συντηρήσουμε (τουρσί) αλλά και ως καθαριστικό και απολυμαντικό. Μπαίνει συχνά σε μαρινάδες και αποτελεί βασικό συστατικό σε διάφορες σάλτσες, όπως η κέτσαπ, η μαγιονέζα και η βινεγκρέτ.
Μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του αλατιού, γι’ αυτό και όσοι αποφεύγουν το αλάτι το προτιμούν, για να νοστιμίζουν το φαγητό τους.
Στο εμπόριο υπάρχουν πολλά είδη ξιδιού, όπως ξίδι κόκκινο από κρασί, ξίδι λευκό από κρασί, λευκό ξίδι, μηλόξιδο, ρυζόξιδο, ξίδι από ζαχαροκάλαμο, βαλσαμικό ξίδι και μια μεγάλη ποικιλία ξιδιών από φρούτα.